Vrijdag 22 mei 2020

Thema: inleven in Mark Rutte op de ochtend van zijn speech aan het volk of schrijf

zelf een speech aan het volk.

---

Beste Burgers,

Unaniem hebben wij helaas moeten beslissen dat Nederland nu officieel een patiënt

geworden is. Nederland, wij stellen een 1,5 meter afstandregel in, tot elkander, om te

trachten de besmettingsgraad van Corona, of wel Covib 19 zo laag mogelijk te

houden en uiteindelijk te elimineren.

              Hoe doe ik dat nu zelf? Ik sta op, douche zo als dan toch bijna iedereen

daar de mogelijkheid toe heeft, ontbijt, ga naar Het Binnenhof, sinds een tijd op de

fiets, hou als Minister President zijnde als het mogelijk is het liefst 2 meter afstand.

Dit is een moeilijke tijd, de stranden zijn open, in de buitenlucht schijnt het virus zich

niet makkelijk te verspreiden, maar mensen houden aldaar bijna geen afstand door

de beperkte ruimte, in hoe verre is dat nog buitenlucht (?!) Mensen met

astma, diabetes, immuniteitsziektes en ook veel ouderen en jonge kinderen bevinden

zich in een risicogroep. Een tijd geleden kwam er een lockdown. Die is nog van

kracht, maar per 1 Juni gaat de horeca open, de rijscholen, de zwembaden, per 1

September de sportscholen en als het goed gaat kunnen er weer kleine concerten en

theateruitvoeringen komen. Helaas zullen de buitenfestivals mogelijk nog ruim een

jaar of zelfs langer uitgesteld moeten worden.

Koningsdag moesten wij vanaf zien. De Dodenherdenking hebben wij “in

besloten kring” moeten uitvoeren, met de speech van Koning Willem-Alexander, met

aan zijn zijde Hare Majesteit De Koningin Máxima! Bevrijdingsdag is op bescheiden

doch vreugdevolle wijze “gevierd”. Saillant detail: op die dag heb ik ‘s avonds een

heerlijke fles Rutte ontkurkt. Een bruine Jenever in dit geval, mij geschonken door de

plaatselijke Gall & Gall, waar ik al jaren vaste klant ben. De enige goeie Rutte is een

Genever zeggen ze wel eens, ik slik het maar.  

Deze speech vandaag is vrij ongebruikelijk. Ik schijn alles weg te lachen, ik

lach alleen maar toe. Een mooie anekdote van verdraagzaamheid; een man wilde op

1,5 meter de dodenherdenking op De Dam meemaken Hij vertrok echter te laat van

huis, hij dreigde in de tram te moeten herdenken, dat wilde hij niet. Hij stapte de tram

uit, liep naar een groot portiek op de hoofdstedelijke Rozengracht, met op zijn

linkerflank zijn favoriete Café sinds jaar en dag: Soundgarden op De Marnixstraat,

waar hij 2 dagen voor de sluiting van alle horeca nog vertoefde en als “mijl op zeven”

De Westerkerk. Na herdacht te  hebben, toog hij naar het belendende heropende

Israëlisch Eethuis Ben Cohen, waar hij met op zak zijn net gevonden flinterdunne

pocketversie van Goethes Faust een verrukkelijke Israëlisch IPA-Bier placht te

bestellen. Aldus geschiedde, waarna hij thuis Saving Privat Ryan ging bekijken, een

begenadigd oorlogsepos.

Het mag soms gelukkig verkeren. Ik ben er trots op uw Minister President te

zijn. Met vlag en vaandel en “Rutte” in de lucht: Op een spoedig herstel van

Nederland op microgebied en de wereld op macrogebied. Houzee Nederland!

- Marcelius

---

Hoe zou het zijn om leider te zijn van een Land?

Deze vraag gaat over macht. Kenmerk van macht is dat

het  machthebbers corrumpeert. Om dat gevaar te ontlopen, is het

belangrijk  dat men Macht onmiddellijk verbindt met Liefde. Wat dan

ontstaat is Kracht. De Kracht van Mahatma Gandhi, van Nelson

Mandela, van Martin Luther King. 

Als kind van nog geen drie jaar had ik al de ontwikkeling van een kind

van vijf. Ik bleek hoogbegaafd. Dat was Macht. Ik zag hoe mijn vader

mijn Moeder in de maling nam en begon hem te imiteren. Toen Moeder

mij door had, kreeg ik een flinke klap in mijn gezicht. Mijn verdiende loon.

Ik had mijn lesje geleerd. Voortaan zou ik Macht met Liefde verbinden.

Moeder echter ontging dat goede voornemen. Ze raakte geobsedeerd

door de gedachte dat ik haar  niet respecteerde. Met geweld probeerde

zij mij te onderwerpen. Uiteindelijk raakte ik door dat geweld in coma en

toen ik daaruit ontwaakte was mijn macht weg. Het was oktober 1948.

Wat van mij overbleef was een ziek neurotisch kind, daar hoefde Moeder

echt niet bang voor te zijn.

25 Jaar later, eind oktober 1974 ontwaakte ik pas echt. Ik was het

voorval met Moeder vergeten. Ik bleek opeens een intellectueel,

hoogbegaafd met een IQ van ver boven de 150. Ik kon tien keer zo snel

nadenken als anderen en bleek te beschikken over een vrijwel digitaal

geheugen. Wel droeg ik met mij mee een geheugen met een groot zwart

gat, de loodzware hypotheek van  een neurotisch verleden. 

Een paar dagen later, op een avond ging ik van meditatie naar

contemplatie. Hoe zou het zijn om deze Macht te gebruiken. Spontaan

verliet ik mijn lichaam en ontdekte ik dat ik keek vanuit de ogen van Joop

den Uijl, de toenmalige minister president en de machthebber in ons

land. Ik vereenzelvigde mij totaal met zijn bewustzijn. Ik voelde

frustraties, benauwdheid, gedrevenheid. In de rokerige atmosfeer van

het Catshuis, zag ik mij omringd door de linkse vrienden van den Uijl. Ik

wist nu hoe het was om de macht te hebben in Nederland, en was

teleurgesteld. Ik taxeerde het historisch belang van Joop den Uijl en

kwam tot de conclusie dat gemeten in de eeuwigheid, hij volstrekt

onbelangrijk was. Hij bleek ook beduidend minder intelligent dan ik. 

Terug in mijn lichaam stelde ik mij de vraag. Wat zou er gebeuren

wanneer ik in de politiek ging. Ik kwam prompt terecht in een andere

wereld. Ik bevond mij in een tv-studio. De lichten gingen aan. Ik werd

keihard aangepakt, zoals de norm in de jaren 70. De tijd van de

Polarisatie.  Ik liet alle shit over me heenkomen. Toen de ander

uitgesproken was, nam ik het woord. Spontaan en moeiteloos weersprak

ik de ideeën van de ondervrager. Aan het eind van het interview zaten

we allebei een tijdje in stilte tot het einde van de uitzending. 

Het beeld vervaagde, een ander beeld verscheen. Ik bevond mij in de

2e  Kamer, jawel, de nieuwe vergaderruimte, die pas in 1992 in gebruik

zou worden genomen. Ik was een bewindsman en werd ook hier keihard

aangepakt. Ik pretendeerde aangeslagen te zijn door de kritiek van een

opponent en moedigde hem op die manier aan, met totaal

ongefundeerde kritiek te komen. Toen nam ik het woord. Opnieuw was ik

gedachteloos,  gewoon getuige van de woorden die mijn mond verlieten.

Ik pakte de opponent zo hard aan dat hij niet anders kon dan afdruipen

waarna het een tijdje muisstil was in de Kamer. 

Die avond ontdekte ik dat het mogelijk was om mijn lichaam te verlaten

en naar iedere plek te gaan, waar ook ter wereld. Vanuit Brabant ging ik

even naar het strand van Texel. Het was heerlijk de wilde zee te zien, de

wind, zonder zelf daardoor geraakt te worden.  Ik nam een kijkje in mijn

huis in Purmerend. Ik ging daar niet naar binnen. Wel zag ik mijn vrouw

rommelen in de keuken. Ook wilde ik weten hoe de maanlander er voor

stond. Die wens werd vervuld. Behalve naar plekken op de wereld bleek

het ook mogelijk te reizen in de tijd, in het verleden en in de toekomst.

Dit laatste is gevaarlijk. Men kan mensen aansprakelijk houden voor

daden die zij nog niet begaan hebben.  Die avond hoorde ik de stem van

een Stille Kracht die me zei, nooit terug te gaan naar mijn vrouw en ook

niet naar mijn familie. Pak je spullen op en ga hier weg. Ik zal voor je

zorgen. Ik negeerde die stem. Twee maanden lang was daar die stem

die me steeds als ik verkeerde keuzes maakte, weer op goede weg hielp

als een trouwe Tomtom. Toen verdween de Stem en mijn Macht maakte

plaats voor chaos.  

Hoe zou het zijn om leider te zijn van een land? Wie deze vraag niet

spontaan koppelt aan de wens Macht met Liefde te verbinden, loopt een

grote kans terecht te komen in het denkraam van Donald Trump.

Benieuwd hoe andere schrijvers met Macht denken de wereld te kunnen

verbeteren

- Peter