Kantlijn in quarantainetijd | Vrijdag 22 mei 2020
Bijgewerkt: jun 29
Les van Josha
Thema: inleven in Mark Rutte op de ochtend van zijn speech aan het volk of schrijf
zelf een speech aan het volk.
Vandaag wil ik jullie uitdagen om je in te leven in de de denkwereld van de mensen die nu de beslissingen nemen. Hoe zou het zijn om leider te zijn van een land? Of koning? En dan beslissingen te moeten nemen over leven en dood? Of een toespraak te moeten houden op de Dam waar iedereen iets over vindt?
Het lijkt mij geen pretje. Ook al ben ik het niet altijd eens met het overheidsbeleid, ik zou niet graag in de schoenen staan van degenen die de knopen door moeten hakken. Uiteindelijk kun je het nooit voor iedereen goed doen.
Als ik dat bedenk dan oordeel ik minder hard over politici. Dan weet ik weer dat het ook mensen zijn met dierbaren waar ze zich zorgen over maken, met dagelijkse beslommeringen. Mensen die boodschappen doen, liefhebben, wakker liggen, in de tuin werken, naar de wc gaan.
Opdracht: Inleven is een belangrijke eigenschap van schrijvers. En heel goed om je daarin te oefenen. Daarom vandaag geen opdracht over over jezelf schrijven, maar een opdracht om je te verplaatsen in Mark Rutte.
Stap 1:
Lees het artikel en stel je voor hoe Mark Rutte die morgen opstond uit bed. Wat at hij, wat deed hij, ( misschien heeft hij een ochtendritueel), wat zou hij gedacht hebben. Misschien had hij gedroomd, een nachtmerrie gehad, wakker gelegen. Leef je in in de mens Mark Rutte. Je mag alles verzinnen, het hoeft niet waar te zijn, het kan niet waar zijn, want we kennen de mens Mark Rutte niet persoonlijk. Dus jij fantaseert wat hij denkt en doet. Alles mag.
Stap 2:
Schrijf een verhaal over Mark Ruttes ochtend vanaf het moment van opstaan, op de dag van zijn speech. Gebruik alles wat je net bedacht hebt, leef je uit. Het mag grappig zijn, of bloedserieus, het mag over zijn morele dilemma’s gaan, maar je mag hem ook onverschillig maken. Jij vult het in. Je bent dus Mark Rutte in het verhaal. Je verplaatst je in zijn persoon.
Voel je vrij om het anders aan te pakken als je dat liever doet. Werk het uit op een manier die bij jou past. Alternatieven: - Schrijf over hoe de ochtend van Willem Alexander verliep op de dag dat hij zijn speech op de Dam ging houden - Schrijf zelf een speech waarin je het volk toespreekt over de Coronamaatregelen. Hoe zou jij het aanpakken? Wat zou jij zeggen? - Schrijf de speech die je zou houden op 4 mei als jij de koning was. Wat zou jij zeggen? - Schrijf gewoon over wat er in je opkomt
Beste Burgers,
Unaniem hebben wij helaas moeten beslissen dat Nederland nu officieel een patiënt
geworden is. Nederland, wij stellen een 1,5 meter afstandregel in, tot elkander, om te
trachten de besmettingsgraad van Corona, of wel Covib 19 zo laag mogelijk te
houden en uiteindelijk te elimineren.
Hoe doe ik dat nu zelf? Ik sta op, douche zo als dan toch bijna iedereen
daar de mogelijkheid toe heeft, ontbijt, ga naar Het Binnenhof, sinds een tijd op de
fiets, hou als Minister President zijnde als het mogelijk is het liefst 2 meter afstand.
Dit is een moeilijke tijd, de stranden zijn open, in de buitenlucht schijnt het virus zich
niet makkelijk te verspreiden, maar mensen houden aldaar bijna geen afstand door
de beperkte ruimte, in hoe verre is dat nog buitenlucht (?!) Mensen met
astma, diabetes, immuniteitsziektes en ook veel ouderen en jonge kinderen bevinden
zich in een risicogroep. Een tijd geleden kwam er een lockdown. Die is nog van
kracht, maar per 1 Juni gaat de horeca open, de rijscholen, de zwembaden, per 1
September de sportscholen en als het goed gaat kunnen er weer kleine concerten en
theateruitvoeringen komen. Helaas zullen de buitenfestivals mogelijk nog ruim een
jaar of zelfs langer uitgesteld moeten worden.
Koningsdag moesten wij vanaf zien. De Dodenherdenking hebben wij “in
besloten kring” moeten uitvoeren, met de speech van Koning Willem-Alexander, met
aan zijn zijde Hare Majesteit De Koningin Máxima! Bevrijdingsdag is op bescheiden
doch vreugdevolle wijze “gevierd”. Saillant detail: op die dag heb ik ‘s avonds een
heerlijke fles Rutte ontkurkt. Een bruine Jenever in dit geval, mij geschonken door de
plaatselijke Gall & Gall, waar ik al jaren vaste klant ben. De enige goeie Rutte is een
Genever zeggen ze wel eens, ik slik het maar.
Deze speech vandaag is vrij ongebruikelijk. Ik schijn alles weg te lachen, ik
lach alleen maar toe. Een mooie anekdote van verdraagzaamheid; een man wilde op
1,5 meter de dodenherdenking op De Dam meemaken Hij vertrok echter te laat van
huis, hij dreigde in de tram te moeten herdenken, dat wilde hij niet. Hij stapte de tram
uit, liep naar een groot portiek op de hoofdstedelijke Rozengracht, met op zijn
linkerflank zijn favoriete Café sinds jaar en dag: Soundgarden op De Marnixstraat,
waar hij 2 dagen voor de sluiting van alle horeca nog vertoefde en als “mijl op zeven”
De Westerkerk. Na herdacht te hebben, toog hij naar het belendende heropende
Israëlisch Eethuis Ben Cohen, waar hij met op zak zijn net gevonden flinterdunne
pocketversie van Goethes Faust een verrukkelijke Israëlisch IPA-Bier placht te
bestellen. Aldus geschiedde, waarna hij thuis Saving Privat Ryan ging bekijken, een
begenadigd oorlogsepos.
Het mag soms gelukkig verkeren. Ik ben er trots op uw Minister President te
zijn. Met vlag en vaandel en “Rutte” in de lucht: Op een spoedig herstel van
Nederland op microgebied en de wereld op macrogebied. Houzee Nederland!
- Marcelius
Hoe zou het zijn om leider te zijn van een Land?
Deze vraag gaat over macht. Kenmerk van macht is dat
het machthebbers corrumpeert. Om dat gevaar te ontlopen, is het
belangrijk dat men Macht onmiddellijk verbindt met Liefde. Wat dan
ontstaat is Kracht. De Kracht van Mahatma Gandhi, van Nelson
Mandela, van Martin Luther King.
Als kind van nog geen drie jaar had ik al de ontwikkeling van een kind
van vijf. Ik bleek hoogbegaafd. Dat was Macht. Ik zag hoe mijn vader
mijn Moeder in de maling nam en begon hem te imiteren. Toen Moeder
mij door had, kreeg ik een flinke klap in mijn gezicht. Mijn verdiende loon.
Ik had mijn lesje geleerd. Voortaan zou ik Macht met Liefde verbinden.
Moeder echter ontging dat goede voornemen. Ze raakte geobsedeerd
door de gedachte dat ik haar niet respecteerde. Met geweld probeerde
zij mij te onderwerpen. Uiteindelijk raakte ik door dat geweld in coma en
toen ik daaruit ontwaakte was mijn macht weg. Het was oktober 1948.
Wat van mij overbleef was een ziek neurotisch kind, daar hoefde Moeder
echt niet bang voor te zijn.
25 Jaar later, eind oktober 1974 ontwaakte ik pas echt. Ik was het
voorval met Moeder vergeten. Ik bleek opeens een intellectueel,
hoogbegaafd met een IQ van ver boven de 150. Ik kon tien keer zo snel
nadenken als anderen en bleek te beschikken over een vrijwel digitaal
geheugen. Wel droeg ik met mij mee een geheugen met een groot zwart
gat, de loodzware hypotheek van een neurotisch verleden.
Een paar dagen later, op een avond ging ik van meditatie naar
contemplatie. Hoe zou het zijn om deze Macht te gebruiken. Spontaan
verliet ik mijn lichaam en ontdekte ik dat ik keek vanuit de ogen van Joop
den Uijl, de toenmalige minister president en de machthebber in ons
land. Ik vereenzelvigde mij totaal met zijn bewustzijn. Ik voelde
frustraties, benauwdheid, gedrevenheid. In de rokerige atmosfeer van
het Catshuis, zag ik mij omringd door de linkse vrienden van den Uijl. Ik
wist nu hoe het was om de macht te hebben in Nederland, en was
teleurgesteld. Ik taxeerde het historisch belang van Joop den Uijl en
kwam tot de conclusie dat gemeten in de eeuwigheid, hij volstrekt
onbelangrijk was. Hij bleek ook beduidend minder intelligent dan ik.
Terug in mijn lichaam stelde ik mij de vraag. Wat zou er gebeuren
wanneer ik in de politiek ging. Ik kwam prompt terecht in een andere
wereld. Ik bevond mij in een tv-studio. De lichten gingen aan. Ik werd
keihard aangepakt, zoals de norm in de jaren 70. De tijd van de
Polarisatie. Ik liet alle shit over me heenkomen. Toen de ander
uitgesproken was, nam ik het woord. Spontaan en moeiteloos weersprak
ik de ideeën van de ondervrager. Aan het eind van het interview zaten
we allebei een tijdje in stilte tot het einde van de uitzending.
Het beeld vervaagde, een ander beeld verscheen. Ik bevond mij in de
2e Kamer, jawel, de nieuwe vergaderruimte, die pas in 1992 in gebruik
zou worden genomen. Ik was een bewindsman en werd ook hier keihard
aangepakt. Ik pretendeerde aangeslagen te zijn door de kritiek van een
opponent en moedigde hem op die manier aan, met totaal
ongefundeerde kritiek te komen. Toen nam ik het woord. Opnieuw was ik
gedachteloos, gewoon getuige van de woorden die mijn mond verlieten.
Ik pakte de opponent zo hard aan dat hij niet anders kon dan afdruipen
waarna het een tijdje muisstil was in de Kamer.
Die avond ontdekte ik dat het mogelijk was om mijn lichaam te verlaten
en naar iedere plek te gaan, waar ook ter wereld. Vanuit Brabant ging ik
even naar het strand van Texel. Het was heerlijk de wilde zee te zien, de
wind, zonder zelf daardoor geraakt te worden. Ik nam een kijkje in mijn
huis in Purmerend. Ik ging daar niet naar binnen. Wel zag ik mijn vrouw
rommelen in de keuken. Ook wilde ik weten hoe de maanlander er voor
stond. Die wens werd vervuld. Behalve naar plekken op de wereld bleek
het ook mogelijk te reizen in de tijd, in het verleden en in de toekomst.
Dit laatste is gevaarlijk. Men kan mensen aansprakelijk houden voor
daden die zij nog niet begaan hebben. Die avond hoorde ik de stem van
een Stille Kracht die me zei, nooit terug te gaan naar mijn vrouw en ook
niet naar mijn familie. Pak je spullen op en ga hier weg. Ik zal voor je
zorgen. Ik negeerde die stem. Twee maanden lang was daar die stem
die me steeds als ik verkeerde keuzes maakte, weer op goede weg hielp
als een trouwe Tomtom. Toen verdween de Stem en mijn Macht maakte
plaats voor chaos.
Hoe zou het zijn om leider te zijn van een land? Wie deze vraag niet
spontaan koppelt aan de wens Macht met Liefde te verbinden, loopt een
grote kans terecht te komen in het denkraam van Donald Trump.
Benieuwd hoe andere schrijvers met Macht denken de wereld te kunnen
verbeteren
- Peter
0 keer bekeken